Anatomia zęba

Ząb zbudowany jest z korony, czyli elementu widocznego w jamie ustnej oraz tkwiących w kości, pokrytych dziąsłem korzeni. Miejsce połączenia korony i korzenia to szyjkazęba. Szyjka zęba jest częścią łącząca koronę anatomiczną i korzeń anatomiczny. W tym miejscu występuje charakterystyczne przewężenie zęba.

W zależności od przyjętego podziału korona i korzeń są różnie definiowane. Według podziału anatomicznego, korona jest częścią zęba pokrytą zewnętrzną tkanką zwanąszkliwem, jest ono najtwardszym elementem zęba, pokrywającym koronę aż do miejsca połączenia jej z korzeniem. Według podziału klinicznego jest to ta część korony, która znajduje się ponad dziąsem. Wewnątrz korony znajduje siękomora miazgi.

Korzeń anatomiczny jest to część zęba pokrytacementem, zewnętrzna tkanka korzenia jest nazywana cementem. Według podziału klinicznego jest to część zęba znajdująca się poniżej brzegu dziąsłowego. W przypadku chorób przyzębia korzeń kliniczny może być bardzo skrócony w wyniku recesji dziąseł. Zwykle wewnątrz korzeni znajdują się kanały doprowadzające do korony naczynia krwionosne i nerwy.

Środek zębinykryje w sobie komorę. Jest ona, zarówno w koronie jak i w wąskich kanałach korzeniowych, wypełniona miazgą- czyli unaczynioną i unerwioną tkanką. Miazga miękkatkanka znajdująca się pod szkliwem zęba i twardą tkanką tzw. zębiną. Zbudowana jest z naczyń krwionośnych, nerwów, tkankę łączną w czasie rozwoju zęba buduje otaczające ją twarde tkanki. Miazga rozciąga się od komory aż do wierzchołków korzeni, gdzie łączy się z innymi tkankami otaczającymi ząb. Jest ważna w czasie wzrostu i rozwoju zęba. Miazga zostaje w znieczuleniu usunięta z kanałów, które następnie zostają zdezynfekowane i wypełnione gutaperką. Do komory zęba od strony kości (poprzez otwór w okolicy wierzchołka korzenia) wnikają: odżywiające ząb drobne naczyńka krwionośne oraz gałązki nerwowe.

Miejsce w kości, w którym tkwi ząb, jest nazywane zębodołem. Fizjologiczna ruchomość zęba w tym miejscu możliwa jest dzięki pracy skomplikowanego systemu włókienek, zwanych ozębną. Ozębna stanowi bezpośrednie połączenie kości z zębem.

Tkanki okołowierzchołkowe - są to tkanki kostne otaczające otwór wierzchołkowy (mały otwór w korzeniu zęba, poprzez który miazga łączy się z kością, z której dochodzi do niej krew ze wszystkimi niezbędnymi składnikami). W przypadku nieszczelnego lub niepełnego wypełnienia kanałów w zębie oraz w przypadku amputacyjnego leczenia zęba bakterie bytujące w kanałach przenikają w okolice kości pod zębem i dochodzi do destrukcji tkanek. Diagnostyka zmian bazuje na zdjęciach rtg, na których widać "ciemne plamy" (jest to słabo wysycona tkanka kostna) wokół korzeni. Często pierwszym objawem jest ból przy zagryzaniu zębów. Tkanki okołowierzchołkowe mają dużą zdolność regeneracji, po prawidłowym ponownym przeleczeniu zęba kanałowo pełne wysycenie tkanek można zaobserwować na rtg już po 6 miesięcy. Czasem na pełny efekt trzeba czekać dłużej, zależy to od wielkości zmian i od możliwości organizmu do regeneracji tkanek.

Środek zębinykryje w sobie komorę. Jest ona, zarówno w koronie jak i w wąskich kanałach korzeniowych, wypełniona miazgą- czyli unaczynioną i unerwioną tkanką. Miazga miękkatkanka znajdująca się pod szkliwem zęba i twardą tkanką tzw. zębiną. Zbudowana jest z naczyń krwionośnych, nerwów, tkankę łączną w czasie rozwoju zęba buduje otaczające ją twarde tkanki. Miazga rozciąga się od komory aż do wierzchołków korzeni, gdzie łączy się z innymi tkankami otaczającymi ząb. Jest ważna w czasie wzrostu i rozwoju zęba. Miazga zostaje w znieczuleniu usunięta z kanałów, które następnie zostają zdezynfekowane i wypełnione gutaperką. Do komory zęba od strony kości (poprzez otwór w okolicy wierzchołka korzenia) wnikają: odżywiające ząb drobne naczyńka krwionośne oraz gałązki nerwowe.

Miejsce w kości, w którym tkwi ząb, jest nazywane zębodołem.

Fizjologiczna ruchomość zęba w tym miejscu możliwa jest dzięki pracy skomplikowanego systemu włókienek, zwanych ozębną. Ozębna stanowi bezpośrednie połączenie kości z zębem.