Proteza Osiadająca
Proteza ta powinna być stosowana w przypadku bezzębia lub jako uzupełnienie czasowe po ekstrakcji (tzw. natychmiastówka). Natychmiastówka zastosowana po usunięciu zębów polepsza gojenie, zmniejsza zanik kości oraz pomaga w prawidłowy sposób uformować wyrostek zębodołowy. Błędem jest proponowanie pacjentowi protezy osiadającej, gdy nie ma całkowitego bezzębia, ponieważ proteza osiadająca w sposób niefizjologiczny przenosi obciążenia na kość, która zaczyna stosunkowo szybko zanikać. Zęby bezpośrednio sąsiadujące z taką protezą powoli tracą przyczep z kością, a to już krok do zębów rozchwianych, które trzeba usunąć. Bywa, że w ten sposób pacjent traci ostatnie zęby, na których można cokolwiek odbudować. Proteza osiadająca leży bezpośrednio na dziąśle, więc uciska je, co bywa nieprzyjemne. Jest zawsze wykonana z akrylu oraz ma metalowe elementy w postaci haczyków, które zapobiegają przemieszczaniu się protezy w ustach.
Wskazania do stosowania:
Rozległe braki w uzębieniu naturalnym, kiedy liczba, jakość i rozmieszczenie zębów filarowych uniemożliwiają wykonanie protez stałych lub ruchomych podpartych ozębnowo
Jako proteza czasowa,
w przypadkach częściowych protez natychmiastowych, kiedy w jamie ustnej jest wystarczająca liczba filarów dla protezy podpartej
przy przebudowie zwarcia w celu okresowego utrzymywania położenia żuchwy w zgryzie konstrukcyjnym
lub jako proteza częściowa, ułatwiająca pacjentowi przystosowanie do pierwszej w życiu protezy, przed przejściem na bezzębie.
